ကြ်န္ေတာ္သည္ အေဖ၊ အေမ ၊ ညီေလး၊ ညီမေလးေတြနဲ႕ ေနခဲ့တုန္းက မိသားစုဘ၀ကို
နားမလည္ခဲ့။ အခုလို တစ္ေရာက္တည္း ရန္ကုန္မွာလာ ၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနေသာအခါမွသာ
မိသားစုဘ၀ကိို လြမ္းဆြတ္မိသည္... တမ္းတ မိသည္....။

မိသားစုဘ၀ေလးထဲမွာေနေနရေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အထီးက်န္စရာ အခ်ိန္မရိွခဲ့။ အေမရဲ႕
ထမင္းဟင္းခ်က္လုပ္ငန္းေတြကို ကူညီေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ အိမ္ရွင္မေတြရဲ႕ ဘ၀ကို
နားလည္မိတယ္။ အေဖရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ကူညီရသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕လုပ္ငန္း
တာ၀န္ေတြကို သိနားလည္ မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုတာ မိသားစုရဲ႕
လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးသူ ၊ မိမိရဲ႕ ဇနီး ၊ သား ၊သမီး မ်ားကို ဘ၀မွာ
ဘယ္လိုေနထိုင္ရမယ္ဆိိုတာ ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးသူ၊ ဦးေဆာင္္လမ္းျပ သူေပါ့။

အေဖဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို အရက္မေသာက္ဖို႕ ၊ ရန္မျဖစ္ဖို႕ အၿမဲတမ္း သြန္သင္ဆုံးမတယ္။
အေဖက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကို ထမင္းစားရင္ေတာင္မွ ပလုတ္ပေလာင္းမစားဖို႔၊ တပ်ပ္ပ်ပ္နဲ႕
အသံျမည္ေအာင္မစားဖို႕ အၿမဲတမ္းဆံုးမတယ္။

အခုေတာ့ အေဖ၊ အေေမတို႕နဲ႕ ထမင္းလက္စံုမစားရတာ ၂ လေတာင္ ေက်ာ္ေပါ့။
ဟင္းေကာင္းေကာင္းမေကာင္းေကာင္း အေဖ၊ အေမ၊ ညီေလး၊ ညီမေလးေတြနဲ႕
ထမင္းစားရတာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ အေဖက အငန္အစပ္ခ်က္ေလးနဲ.မွ
ထမင္းစားၿမိန္တာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မိသားစု အားလုံး အမဲသားမစား။ အေမကေတာ့
ထမင္းစားရင္ သိပ္မစားနိိုင္ဘူး။အေမက က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာတယ္။

ဟိုတေလာကအေမေနမေကာင္းဘူးလို႕ ညီမေလးက စာထဲမွာေျပာတယ္။အခုအခိ်န္မွာ
အေမ ေနေကာင္းရဲ႕လားလို႕ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ လြမ္း ဆြတ္ တမ္းတစြာေမးေနမိ
တယ္။ အေမ က်န္းမာပါေစ လို႕ စာေရးေနရင္းကေန ကြ်န္ေတာ္ စူးစူးဆိုက္ဆိုက္
ေမတၱာပို႕သမိပါတယ္။

အေဖက ကြ်န္ေတာ့ကိိုေပးတဲ့ စာထဲမွာ အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္္တဲ့။
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရရင္ ဖုန္းဆက္ပါေၿပာလို႕ အရင္တစ္ေန႕က ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ညီမေလးနဲ႕ပဲေတြ႕ရတယ္။ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရၿပီဆိုတာ အေမသိရင္ အေမ၀မ္းသာ ေနမွာ ပါ။ အေမက
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရဖို႕အဓိဌာန္ပတီးေတြစိပ္တယ္လို႕ အန္တီစံပယ္ ကေျပာတယ္။
အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို သားအႀကီးဆံုးမို႕ အလြန္ခ်စ္တာ။ အရမ္းအားကိုးတာ။
ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္သြားဖို႕ ျပင္ဆင္တဲ့ညမွွာ အေမက ကြ်န္ ေတာ့္ကို
" သား မိန္းမယူမယ္ဆိုရင္ အေမ့မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ပါ" တဲ့ ။
ေႀသာ္အေမရယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲကေရာ ပါးစပ္ကပါ အေမေရ...အေမေရ လို႕
ေခၚေနေပမဲ့ အေမက ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ အေ၀းႀကီးမွာဗ်ာ....။အေမကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို
သားႀကီးေရ...သားႀကီးေရ လို႕ လြမ္းဆြတ္စြာေခၚေနမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္အၾကြင္းမဲ့
ယံုၾကည္ၿပီးသားပါဗ်ာ။

မိသားစုဆိုတဲ့ဘ၀ေလးကို ကြ်န္ေတာ္ အခုအခိ်န္မွာအရမ္းလြမ္းဆြတ္တမ္း တေနမိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေျပာၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရဲ႕စိတ္ဟာ မြမ္းက်ပ္မေန ဘူး။ လြတ္လပ္ေနတယ္။
တစ္ေယာက္က်န္းမာေရး မ ေကာင္းရင္ ကူညီေဖးမျပဳစုၾကတယ္။ ညေရာက္ရင္ အေဖ နဲ႕
အေမကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမာင္ ႏွမေတြက နင္းေပးႏိွပ္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မွာ
အေဖက ကြ်န္ေတာ့္တို႕ ကို ဘ၀သင္ခန္းစာယူစရာေလးေတြကို ေျပာျပေပးတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ ညီေလး ရယ္ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ရိွတယ္။ ညီေလးကေတာ့
ေစ်းထဲမွာ စာအုပ္ဆိုင္ရွိတယ္။ ပိုစတာ ၊ ျပကၡဒိန္ေရာင္းတယ္။ အညာမွာေနတုံးက
သူ႕လုပ္ငန္းကို ကြ်န္ေတာ္ကူညီေပးတယ္။ သူက ဒုတိယႏွစ္ Law ။ ညီေလးက
ဂစ္တာအေတာ္တီးတတ္တာ။

ညီေလးေရ အခုေတာ့ မင္း နဲ႕ အကိုႀကီးတို႕ ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုခဲ့ၾက တာေတြကို
သတိရေနမိပါတယ္ကြာ....။ ညီေလးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံး မိတ္ေဆြ
သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ကြ်န္ေတာ့္ညီမေလးက ၁၀ တန္း။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ရန္ကုန္မလာခင္တုံးက
ညီမေလးကို အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာ တို႕ကို ကြ်န္ေတာ္သင္ေပးတယ္။ ညီမေလးစာက်က္ေနတာ
ကို ထုိင္ေစာင့္ေပးတယ္။ ညီမေလးစာေမးပြဲကနီးေနၿပီ။ ညီမေလးသင္ခန္းစာေတြ
ေၾကညက္ေနၿပီလားလို႕ စိုးရိမ္စြာ ေတြးေနမိတယ္ ညီမေလးရယ္...။

အငယ္ဆုံးညီမေလးက ဆန္းနႏၵာ။ ဒီညီမေလးကေတာ့ ဥာဏ္သိပ္ေကာင္း တာ။
သူငယ္တန္းပဲရိွေသးတယ္။ ညီမေလးကမုန္႕ေတြအရမ္း ႀကိဳက္တာ။ ညီမေလးေရာ
စာေတြ အေတာ္ဖတ္တတ္ေနၿပီလား ကြ်န္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္။ ညီေလး ညီမေလးေတြကို
ကြ်န္ေတာ္အရမ္း ခ်စ္တယ္။ အရမ္းသတိရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အိမ္မွာ မုန္႕ေတြ
လုပ္စားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အတူတူစားခဲ့ၾက တာေတြ... အတူတူေဆာ့ကစားခဲ့ၾကတာ
ေတြ ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏို္င္တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးပါပဲ..။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုကမာၻေလးပါပဲ....။ လြမ္းဆြတ္တမ္းတစရာမိသားစုဘ၀ေလးပါပဲ...။