ကြ်န္ေတာ္ စာမေရးျဖစ္တာအေတာ္ၾကာေနၿပီ။စာအုပ္ေတြလည္းမဖတ္ျဖစ္တာအေတာ္ၾကာၿပီ။
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ blogs ေတြကိုလည္း မလည္ျဖစ္တာလည္း ၾကာၿပီ။ကြ်န္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္
စာမေရးျဖစ္တာလဲ….။ဘာလုိ႕ စာေရးခ်င္စိတ္ေတြကုန္ဆံုးေနတာပါလိမ့္….။ေတြးၾကည့္မိေတာ့ ျဖစ္နုိင္ေျခေတြေပၚလာသည္။ပထမဦးဆံုးက ကြ်န္ေတာ္ သင္တန္းက စာေတြနဲ႕ ပိေနသည္။
Teacher က လုပ္ခုိင္းတဲ့ Assignments ေတြ ကို အသည္းအသန္ အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္လုပ္
ေနရသည္။online ကေနလည္း Tutorials လည္း လုိက္ဖတ္။ C# and asp.net tutorials
ေတြ။practical ေတြလည္း လုိက္လုပ္။ဆုိေတာ့…. ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြကို
ပံုေဖာ္ေရးသားဖုိ႕ စကားလံုးေတြ ထြက္မလာႏုိင္တာလည္းျဖစ္မည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း
စာၾကည့္စားပြဲမထုိင္ျဖစ္ပဲ… လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ဘက္ကို ေျခေထာက္ေတြက ဦးတည္ေန
သည္။ဆုိေတာ ့စာေရးတဲ့ အက်င့္ေတြလည္းပ်က္ကုန္ပီ။အိမ္ေရာက္ရင္ ဘာစာအုပ္မွ မဖတ္တာ
က မ်ားေနေတာ့.. စာ ဘယ္လုိ ေရးလုိ႕ ရပါေတာ့မလဲ…။စာေရးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ ဟာ စာဖတ္မွ စာေကာင္းေကာင္းေရးတတ္ေပမေပ့ါ။ေဟာ… အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ blog ေလး မွာ စာေရးတာ
ပ်က္ကြပ္ေနၿပီ။ကြ်န္ေတာ့္blog ေလးကို လာလည္က်တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လည္း အားနာလာၿပီ။
ကြ်န္ေတာ့္blog ေလးမွာ စာေရးေနတာကလည္း တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တမ္း
စာအုပ္ေလးလုိ သေဘာထားၿပီး လုပ္ထားတာ။ဒီစာအုပ္ေလးထဲမွာ ကိုယ္ေတြးမိတာေတြေရးမယ္။
ၿပီးေတာ့ ...ငါ ဘယ္အရြယ္တုန္းက ဘယ္လုိေတြးခဲ့...ေရးခဲ့လဲဆုိတာကို....ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျပန္ၾကည့္
မိရင္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ႏုိင္ေအာင္မုိ႕ လုပ္ထားတာ။အခု...စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာေနေတာ့ blog ေလး
မွာ ေျခာက္ေသြ႕ေနၿပီ။မျဖစ္ေခ်ဘူး…ကြ်န္ေတာ္ စာေရးျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားေတာ့မည္။