ဒီအာရံုေလးကို ကြ်န္ေတာ္မယူမိတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ဒီေန႕မနက္ခင္းမွာေတာ့
ဘယ္လုိကဘယ္လုိ စိတ္ကူးေပါက္သြားသည္မသိ။ခါတုိင္းခါ ဘုရားရိွခုိးပူေဇာ္ရင္...
ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကို ပါဠိေရာ၊ အဓိါပၸာယ္ပါရြတ္၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနက်
သုနကၡတၱံဂါထာေတာ္ေလးကိုရြတ္၊ဖုဠႆဂါထာေတာ္ေလးကိုလည္းရြတ္ဖတ္ၿပီးရင္....
ေမတၱာပို႕...အမွ်ေ၀တယ္....။

ဒီေန႕မနက္ခင္းေလးမွာေတာ့ အာနပါနႏုႆတိပြားမ်ားမိသည္။၀င္တယ္...ထြက္တယ္...
၀င္တယ္...ထြက္တယ္...မိမိရဲ႕စိတ္ကိုႏွာသီးဖ်ားမွာထားၿပီး...၀င္ေလ...ထြက္ေလတုိ႕
၏သေဘာတရားကိုၾကည့္ေနမိသည္...၀င္ေလ...ထြက္ေလတုိ႕၏သေဘာတရားဆိုတာက
ပူ၊ေအး၊ေႏြးဆုိတဲ့ ေတေဇာသေဘာတရား...၊မာ၊ေပ်ာ့၊ၾကမ္း၊ေခ်ာ၊ေလး၊ေပ့ါ ဆိုတဲ့
ပထ၀ီသေဘာ...လႈပ္ရွား၊ရုန္းကန္ဆုိတဲ့ ၀ါေယာသေဘာ... ယိုစီးဆုိတဲ့ အာေပါ
သေဘာတရားေတြကို မလြတ္တမ္းၾကည့္ေနႏုိင္ရမွာ...သိေနႏုိင္ရမွာ...ဒါေပမယ့္
ဒီအာရံုေတြ... ဒီသဘာ၀တရားေတြကို မလြတ္တမ္းၾကည့္ေနႏုိင္ဖုိ႕ဆိုတာက
သတိတရားအၿမဲထားေနႏိုင္မွ...ၾကည့္ေနႏုိင္မွာ..သတိကို တရပ္စပ္မျပတ္မွတ္ေနႏုိင္မွ
သိႏုိင္မွာ....။

ေဟာ..အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ဒီအာရံုေတြကို ၾကည့္ဖုိ႕ေမ့ေနတာက အေတာ္ၾကာေနၿပီ...။
လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိေတာ့လည္း ဒီသဘာ၀တရားကိုသိေအာင္ က်င့္ဖုိ႕ေမ့ေနတာ။
သတိတရားအျမဲမထားႏုိင္တာ...။ လူငယ္ထဲကလူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့...ေပ်ာ္ရႊႈင္စရာ
ေတြအာရံုထဲမွာ ေပ်ာ္ေနမိတာဆန္းမယ္မထင္ပါဘူးေလ...။ လူ႕သဘာ၀၊ လူ႕စရိုက္ကုိက
မေကာင္းမႈကို လုပ္မယ္ဆုိရင္ အလြယ္လုပ္မိၾကသည္။အခ်န္မေရြးလုပ္ဖုိ႕ မေႏွးတတ္ၾက။
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကိုလုပ္ဖုိ႕ၾကေတာ့ ေန႕ေရႊ႕ညေရႊ႕ လုပ္ဖုိ႕ အထေနွးေနတတ္တဲ့
လူမ်ိဳးေတြေလ....။

ဆုိေတာ့ကား ၀င္ေလ...ထြက္ေလကိုပဲ မလြတ္တမ္းမွတ္ေနရတာမလြယ္လွ...၀င္ေလ...
ထြက္ေလ...မွတ္ေနရင္းနဲ႕..အေတြးေတြက ဖ်က္ကနဲ ဖ်က္ကနဲ ၀င္၀င္လာလိုက္တာေလ...
အခုပဲၾကည့္...ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္ကေလး...ေက်းဇူးတင္တဲ့အေတြးေလး...ဖ်က္ကနဲ
ဲ၀င္လာတယ္...ခဏေလးပါပဲ...မွတ္သိစိတ္က...အေတြးေတြးမွန္းသိလုိက္တဲ့အခါ...
ငါပ်ံ႕လြင့္သြားၿပီပဲ...ဆိုၿပီး သတိကိုျမင့္လုိက္သည္...၀င္ေလ...ထြက္ေလကို အာရံုေပၚ
ကိုျပန္တင္လုိက္သည္။၀င္ေလ၊ထြက္ေလမွတ္ရင္းနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ...
စိတ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊စိတ္ရဲ႕တည္ၿငိမ္မႈေလးေတြကိုေတြ႕ရသည္။

ဘာကိုမွမေတြးတဲ့စိတ္...အမွန္တရားကိုသိျမင္တဲ့စိတ္...စိတ္ကိုညစ္ေၾကးေစတဲ့၊စိတ္ကုိ
ပူေလာင္ေစတဲ့ ကိေလသာဆုိတဲ့အရာေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေန
တဲ့စိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္းလုိက္မည္နည္း...ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္လုိက္မည္နည္း.... ဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းလုိက္မည္နည္း...။